50 yaşından sonra viyolonsel dersleri
İsmet İnönü’nün, “Bir erkeğin ağlayışıdır” denen ve insan sesine en yakın sesleri veren viyolonsele karşı özel bir ilgisi vardı. Bu nedenle de parmaklarının katılaştığı ve çalmanın zorlaştığı bir yaşta; 50 yaşında viyolonsel dersleri almaya başladı. İlk dersini, Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın viyolonsel sanatçılarından Edip Özsezen’den aldı. İkinci öğretmeni ise Hitler Almanya’sından kaçan ve Türkiye’de viyolonsel ekolünün temelini atan David Zirkin idi.
İsmet İnönü’nün viyolonsel dersleri bir yılı aşkın sürdü. O yaşta ve ayırabildiği kısıtlı zaman içinde viyolonsel çalmayı öğrenmesi elbette ki mümkün değildi ve bunu kendisi de biliyordu. 50 yaşından sonra bir müzik enstrümanı çalınamayacağını söyleyenlere şöyle diyordu:
“Ben de biliyorum bu yaştan sonra çalgı öğrenemeyeceğimi. Ama parmaklarımın tellere teması, tellerin titreşimini hissetmek, bu şekilde ses tonlarının çıkışını anlamak beni çok mutlu ediyor.”
